Քամին ու տեևը ընկերներ չեին։ Քամին նեղացնում էր տերևին և քշում էր նրան։ Մի օր տերևը ասաց․
-Դու ընկեր չես դու նեղացնում ես մեզ։
Քամին ջղայնացավ և սկսեց ավելի նեղացնել նրան։ Եվ հանկարծ քամին մտածում է․
-Հմմմ… բայց տերևը ճիշտ էր ես անընկերասեր քամի եմ, ես նեղացնում եմ բոլորին ինձ ոչվոք չի սիրում։ Ես շատ վատն եմ։
Քամին լաց է լինում, իսկ հետո գալիս է տերևը և ասում է.\
-Մի լացիր դու ընդամենը պետք է ընկերասեր լինես, չնեղացնես բոլոր տերևներին և քեզ բոլորը կսիեն։ Դու պետք է հասկանաս, որ մեզ դուր չի գալիս քո կատակները, ընդամենը ուրիշ ձև վերաբերվի՛ր մեր հետ։
Եվ քամին սկսում է ընկերասեր լինել իսկ նրանք իրար հետ շարունակում են ընկերներ լինել։
